Een tekort aan groeihormoon in het bloed is het gevolg van een aandoening aan de hypofyse, dan wel van een ziekte van de hersenstructuur die erboven ligt, de hypothalamus.
Een van de meest voorkomende oorzaak is een (bijna altijd goedaardig) gezwel in de hypofyse en/of hypothalamus dan wel in de buurt van deze hersenstructuren. Meestal valt door dit soort gezwellen niet alleen de groeihormoonproducerende functie uit, maar is ook de productie van andere hypofysehormonen vaak verstoord. Ook kan het zijn dat de hypofyse niet is beschadigd door het gezwel zelf, maar door de behandeling ervan (soms zelfs pas jaren later). Meestal bestaat de behandeling van deze hypofysegezwellen uit een operatieve verwijdering en/of bestraling. De verstoorde hypofysefuncties kunnen echter ook door de behandeling verbeteren.
Tevens is er een aantal zeldzame oorzaken van het groeihormoontekort:
- een aangeboren uitval van de hypofysecellen die groeihormoon maken
- ontstekingen en infecties in het hypofysegebied
- beschadigde hypofyse na een ongeval met hoofdletsel
- groeihormoongebruik is nodig in verband met groeihormoongebruik in kinderjaren
- idiopathische groeihormoondeficiëntie (onbekende oorzaak)
De hoeveelheid groeihormoon en IGF-1 zijn gedurende een leven niet constant, en nemen met het ouder worden af. Dit begint al op vroege leeftijd: de groeihormoonproductie is het hoogst bij mensen tussen de 12 en 20 jaar. Met het ouder worden neemt het gehalte van groeihormoon steeds verder af. Op dit moment wordt er veel onderzoek gedaan naar de betekenis van de vermindering van groeihormoonproductie bij het ouder worden.
